Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, κάπως έτσι νοιώθω κάθε φορά που δραπετεύω με το "Μετακίνηση 6" αντικρίζοντας αυτό το "παράθυρο στην "άνοιξη" σε μικρή απόσταση από το σπίτι στο μονοπάτι που συνδέει το άλσος Βείκου με την Φιλοθέη.
Στην σημερινή δρομική - χρονική απόδραση αντικρίζοντας στο βάθος του μονοπατιού την σιδερένια κατασκευή του Calatrava χάθηκα στα ατέλειωτα "γιατί" με όλα αυτά που συμβαίνουν τελευταία γύρω μας.
Τα τελευταία 6 χρόνια την Άνοιξη την ζω στο αγαπημένο μου νησί των Φαιάκων, εφέτος για λίγες μέρες η Καραντίνα με έκλεισε στο κλεινόν άστυ.
Παράθυρο στην άνοιξη προσπαθώντας κάθε φορά που τρέχω στα πέριξ αυτές τις μέρες να κατανοήσω αυτήν την απίστευτη καταστροφή που έχει σχέση με όλα αυτά τα ερωτήματα που μένουν αναπάντητα.
Και ακριβώς γιαυτό πρόκειται, για ένα ακόμη μάθημα, για ένα ακόμη παράθυρο στην γνώση με υψηλό κόστος, κόστος σε ανθρώπινες ζωές.
Αναρωτιέμαι αν στο τέλος αυτής της γενικής και τραγικής εμπειρίας θα μάθουμε κάτι.
Εγώ γνωρίζω, γνώρισα και είδα την απόγνωση στο βλέμμα της γειτόνισσας γιαγιάς που μέσα απο τα τρομαγμένα παιδικά μάτια της, μου είπε Καλημέρα , γνωρίζω ότι από σήμερα τίποτα δεν είναι ίδιο και εμείς ακόμη πιο πολύπλοκοι και μόνοι.
Περισσότερο μόνοι απο ποτέ. Περισσότερο ευάλωτοι από ποτέ.
Ελεύθεροι Πολιορκημένοι.
Σωτήριον έτος 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου